fot. Jan Zych

   „... Karmazynowy poemat" sceny autorskiej EL-JOT w reżyserii Jadwigi Leœśniak– Jankowskiej to niezwykle kunsztownie przygotowany wieczór dobrej poezji i kameralnej muzyki, niewiele mający wspólnego z tradycyjnie rozumianym teatrem. To profesjonalizm i bardzo wysoko postawiona poprzeczka dla publicznoœści, od której wymagało się przede wszystkim kultury muzycznej”.

Joanna Biernacka
Didaskalia nr 31/32
czerwiec /sierpień 1999
 

* * * * * * * * 

PRZEWODNIK PO KRAKOWSKICH TEATRACH NIEZALEŻNYCH

    „.... W marcu 1999 roku premierę miał Karmazynowy poemat. Imaginacja, Ewokacja, Inkatacja, Asocjacja na głos żeński, głosy męskie i instrumenty muzyczne z librettem według tekstów Jana Lechonia. Przedstawienie przygotowane z okazji setnej rocznicy urodzin poety pokazywało jego skomplikowany stosunek do Polski, jej historii, mitów, tradycji, było też dociekaniem istoty piękna. Mimo padającego na teksty cienia tragicznego życiorysu twórcy, spektakl mienił się różnymi barwami uczuć i myśœli, tak jak różny nastrój miała muzyka Andrzeja Zaryckiego. Muzyka stanowiła ekwiwalent czasu historycznego – niczym w koncercie Jankiela poprzez opowieśœć o czasach szczꜶliwych i krwawych przewijał się stały motyw narodowej tradycji: ta jedna trudna do nazwania, a przecież łatwo rozpoznawalna nuta. Ale nie zabrakło także elementów zabawy z muzyką i słowem, które tak bardzo upodobali sobie Skamandryci. Wzorcowy profesjonalizm wykonawców znakomicie służył oddaniu fenomenu Lechonia: tak jak jego poezja, spektakl (wręcz „niedzisiejszy” w swej subtelnośœci) był zarazem erudycyjny jak i prosty, klasyczny - i pełen romantycznej żarliwośœci. ...”

Anna Burzyńska
Didaskalia nr 36
kwiecień 2000