MAŁE BUCIKI

Kantata sceniczna w czterech czę¶ściach
z prologiem i epilogiem

PRAPREMIERA: czerwiec 1994 w Bożnicy Poppera
w ramach IV-tego Festiwalu Kutury Żydowskiej



Lena Allen-Shore - poetka, pisarka, kompozytorka - urodziła się jako Teresa Herzig w rodzinie żydowskiego prawnika w Polsca (Kraków). Ona, jej rodzice i brat przeżyli okupację hitlerowsk± dzięki pomocy Polaków. Po wojnie Teresa staje się Len± - ś¶wiadkiem tamtych dni. Wyjeżdża do Francji, Kanady i Stanów Zjednoczonych, gdzie otrzmuje tytuł doktora filozofii Uniwersytetu Dorpsie w Filadelfii. Obecnie Kieruje własnym Center of the Advancement of Human Potential (Centrum Rozwijania Ludzkich Możliwo¶ści) w Filadelfii, gdzie w ramach kształcenia nauczycieli wykłada filozofię i sztukę.

W swoich opowiadaniach, wierszach i pie¶śniach, wydanych w wielu językach na obydwu kontynentach, opisuje ludzi, którzy ocalili swoje człowieczeństwo w najbardziej nieludzkich warunkach. "Ich dziedzictwo to umiłowanie życia" - mówi pisarka.  

Kantata "Małe buciki" (The Little Shoes) jest wyrazem walki o przetrwanie. Autoka zobaczyła buciki po raz pierwszy w październiku 1945 roku w muzeum powstałym na miejscu wyzwolonego w styczniu 1945 roku obozu koncentracyjnego w O¶święcimiu.Zobaczyła stosy zniszczonych butów, które niegdy¶ś należały do ofiar obozu (te mniej zniszczone wysyłano do Niemiec). Buty miały nalepki z całej Europy. Ten obraz towarzyszy Lenie po dzień dzisiejszy. I tym ludziom wła¶śnie po¶święciła swoja kantatę - pie¶śń nadziei i miło¶ści.  

Prapremierowa prezentacja "Małych bucików" odbyła się w 1985 roku w Episkopalnym Koś¶ciele Zbawiciela w Filadelfii (Episcopalian Church of the Savoir) w wykonaniu samej autorki w ramach Międzynarodowej Konferencji Naukowców Różnych wyznań. Premierowe wykonanie w pełnej obsadzie miało miejsce w Synagodze Haar-Zion w Filadelfii.  

Polska prapremiera "Małych bucików" - kantaty scenicznej w czterech częś¶ciach z prologiem i epilogiem - odbyła się w ramach IV-tego Festiwalu Kultury Żydowskiej - Kraków '94 w Bożnicy Poppera na Kazimierzu w Krakowie.
 

 

Spektakl dedykujemy wszystkim dzieciom doświadczaj±cym okrucieństwa wojen.



Jadwiga Le¶śniak-Jankowska

 


Opracowanie tekstu, inscenizacja,
reżyseria, choreografia – Jadwiga Le¶śniak-Jankowska
Lbretto, muzyka – Lena Allen-Shore
Kostiumy - Grażyna Żubrowska
Aranżacja, Muzyka - Józef Rychlik
Dziewczynka z walizk± - Marta Bizoń
Dziewczynka z chust± - Ewa Kaim
Kobieta - Jadwiga Le¶śniak-Jankowska

Głos - Wacław Jankowski

Wiolonczela - Paweł Król
Akordeon - Janusz Pater
Skrzypce - Marta Rychlik




Bożnica Poppera w Krakowie  

 

  fot. Jan Zych






Synagoga Kupa w Krakowie  

 

  fot. Jan Zych



 

Recenzje


   Nie zawiódł również tym razem, jak zwykle zreszt±, bo przyjechał do Wilna już po raz trzeci z rzędu, E-JOT z Krakowa - z niezmiennie przeurocz± i piękn± Mari± Jadwig± Le¶śniak-Jankowsk±. [...] Przywiózł tym razem kantatę sceniczn± w czterech częś¶ciach z prologiem i epilogiem „Małe buciki. Polska prapremiera „Małych bucików ”odbyła się w ramach IV Festiwalu Kultury Żydowskiej – Kraków 1994 w Bożnicy Poppera na Kazimierzu w Krakowie. Teraz – w ramach Wileńskich Spotkań na dużej scenie Wileńskiego Rosyjskiego Teatru Dramatycznego została entuzjastycznie przez wileńskiego polskiego widza przyjęta. ڦwietnie zestrojone głosy, znakomita aranżacja muzyczna.



Alwida Rolska

Kurier Wileński
21 listopada 1995 r

 

* * * * * * * * 

II Wileńskie Spotkania Scen Polskich

   "Nie chodzili¶śmy do teatru w ¶ślepo. Przecież z góry wiadomo, w jakim stylu wyst±pi EL-JOT. To zapewne najbardziej wysublimowany i wyrafinowany estetycznie zespół teatralny Rzeczypospolitej gustuj±cy w dobrym tonie muzyki, kostiumu, plastyki.
   Kantata "Małe buciki" jest bodaj pierwszym odstępstwem od tekstów biblijnych i sakralnych, mimo to pozostaje ś¶ci¶śle powi±zana z ich przesłaniem. Odtwórcy nie poszli na łatwiznę wyraĽźnej melodycznej i tanecznej "izraelizacji" utworu.
   Opok± EL-JOT-u jest Jadwiga Leś¶niak-–Jankowska, znana z tego, że nie dopuszcza na scenie zbędnego gestu ani nawet spojrzenia. Piękno tego, co robi w swoim autorskim teatrze z finezyjn± ulotności± improwizacji, opiera się na absolutnej logice precyzyjnie obliczonej misteryjnej scenicznej konstrukcji."



Krystyna Marczyk

Magazyn Wileński
Nr 23-24
1-21 grudnia 1995r.
 

* * * * * * * * 



 

projekt: Š ArtMedia.Net