| obsada | recenzje | fotografie |
Na zakończenie pierwszego sezonu artystycznej współpracy z gminą Niepołomice Krakowska Opera Kameralna wystawiła „Świtezianki”.
Scenariusz, reżyseria, choreografia, aranżacja i opracowanie muzyczne tego widowiska to dzieło dyrektorki naczelnej i artystycznej Krakowskiej Opery Kameralnej Jadwigi Leśniak- Jankowskiej. W reżyserowanych przez nią spektaklach nie ma zbędnych elementów - nawet gestów czy spojrzeń. Jej „Świtezianki” to połączenie poezji, muzyki , tańca i śpiewu . Urzeka w tym spektaklu ulotność improwizacji, połączona z żelazną logiką konstrukcji. Wszystko razem tworzy kunsztowny poetycko – muzyczny moralitet.
Wanda
Ryszkiewicz
DZIENNIK POLSKI
3 lipca 2006
* * * * * * * *
Subtelny
początek
Krakowska Opera Kameralna w Niepołomicach
ZAKOŃCZYŁ SIĘ PIERWSZY ARTYSTYCZNY SEZON WSPÓŁPRACY KRAKOWSKIEJ OPERY KAMERALNEJ Z GMINĄ NIEPOŁOMICE. TA ZNAKOMITA KRAKOWSKA SCENA WYSTAWIŁA W MIASTECZKU WE WSPÓŁPRACY Z CENTRUM KULTURY ROŻNE W CHARAKTERZE, ALE ZAWSZE PERFEKCYJNIE DOPRACOWANE ZACHWYCAJĄCE NIE TYLKO MUZYCZNĄ ALE I TEATRALNĄ I CHOREOGRAFICZNĄ URODĄ WIDOWISKA.
Najpierw były dwie realizacje w niepołomickim kościele „Stabat Mater” oraz „Pastorale staropolskie”. A potem już w zamku królewskim prapremiera leciutkiej zwiewnej, wczesnobarokowej opery „Satiro e Corsica”. Następnie jakże oryginalnie pomyślane i koncertowo zagrane przez młodych muzyków i śpiewaków „Zapomniane bramy”, na które złożyły się dawne pieśni w języku jidysz i oryginalnie zaaranżowane tradycyjne melodie żydowskie. A tuż przed wakacyjną przerwą artyści pożegnali się z niepołomicką widownią „Świteziankami”- poetycko – muzyczną opowieścią o romantycznym, tajemniczym świecie „Ballady i romansów” Adama Mickiewicza oprawionym w autentyczne melodie i pieśni Kresów Wschodnich.
Wanda
Ryszkiewicz
* * * * * * *
*
„Dziennik Polski”, Niepołomice
8 lipca 2006 r
Magia była przedmiotem "Świtezianek", spektaklu muzycznego w Krakowskiej Operze Kameralnej. Przypominał on wyrafinowany barokowy haft, podobnie wysmakowany jak "Livietta e Tracollo", ale spowity dodatkowo nutą melancholii i tajemniczej, dziwnej słodkości. " Świat romantycznej fantastyki, fascynująca wieczna relacja pomiędzy duchowością a materią zaprasza nas do refleksji nad kwestiami ponadczasowymi, wciąż aktualnymi - winą, karą, sumieniem i odpowiedzialnością za swoje czyny. W każdym elemencie natury kryje się tajemnica, czasem zagrożenie. Rzeczywistość miesza się z wydarzeniami i postaciami nierzeczywistymi" - wyjaśnia Jadwiga Leśniak- Jankowska, autorka reżyserii, choreografii i scenariusza według "Ballad i Romansów" Mickiewicza. Nowe znaczenia i ekspresje ujawniają się w powiązaniu oryginalnego materiału muzycznego z tekstem archaicznych pieśni polskich z terenów Kresów Wschodnich. Są też kompozycje Moniuszki i XIX-wieczne utwory salonowe (polka, walc). Narrator ? Podróżny to alter ego poety - wyrazisty w tej roli Paweł Kumięga. Można było również usłyszeć siedem pięknie współbrzmiących sopranów, które wcieliły się w postaci nimf wodnych.
Gabriella Buzzi
„SIPARIO", styczeń 2009